DIALOG Z TRADYCJĄ EKSPRESJONIZMU ABSTRAKCYJNEGO

Tomasz Milanowski o twórczości Sylwestra Piędziejewskiego

Od lat z uwagą i zainteresowaniem śledzę twórczość Sylwestra Piędziejewskiego. To artysta obdarzony słuchem malarskim i swobodą gestu. Jego twórczość można nazwać dialogiem z tradycją ekspresjonizmu abstrakcyjnego. Studiował na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP w pracowni prof. Rajmunda Ziemskiego. Rysunku uczył go prof. Czesław Radzki, a wiedzę o technikach malarstwa ściennego przekazywał Edward Tarkowski.

Sylwester Piędziejewski obecnie jest profesorem na macierzystym wydziale. W malarstwie poszukuje odpowiedzi na rudymentarne pytania, które stawiali przed nim jego nestorzy. Czym jest obraz? Jakie znaczenie ma znak i czy jest tożsamy z malarskim gestem? Czy kolor można oddzielić od formy? Jaka jest rola materii malarskiej i czym ona właściwie jest? Czy i jak wyrazić piękno i tajemnicę natury? Czy obraz malarski jest w stanie jej dorównać? To tylko niewielka część nurtujących artystę pytań.

W tym nieskończonym dialogu Sylwester przyjmuje postawę poszukującą. Warto zwrócić uwagę na kulturę warsztatu artysty. Wyczulony na dźwięk koloru pracuje z rozmachem, używając różnych podkładów i środków wyrazu. Jego ekspresyjno-poszukująca natura nie pozwala mu na ograniczenie się do jednej techniki. Komplementarność jego działań jest zdumiewająca – płótno, papier, tektura, drewno czy otynkowana ściana to naturalne środowisko artysty.

Sylwester Piędziejewski w swojej praktyce malarskiej bliski jest taszystowskiej metodzie pracy. Artysta korzysta także z doświadczeń informelu. Taszyści wierzyli, że obraz jest poddany ich instynktowi. Tworzenie nie jest kontrolowane przez rozum czy rozwagę twórcy. Sylwester Piędziejewski zawierzył własnej intuicji. Posiadając malarski słuch i swobodę gestu, tworzy obrazy o niezwykłym brzmieniu. Przenosząc widza w nowe, nieznane przestrzenie, wyzwalają one emocje porównywalne do tych, które odczuwamy w kontakcie z pięknem natury.

Prof. Tomasz Milanowski
Warszawa, kwiecień 2022